Wystawa malarstwa polskiej malarki Zofii Kobylińskiej Olszewskiej (1920-2011), tworzącej po II wojnie światowej, na emigracji w Anglii, została zorganizowana przez Fundację Polskiej Sztuki Emigracyjnej 1939-1989, we współpracy ze Stowarzyszeniem „Wspólnota Polska” w Krakowie. Wystawa jest jednocześnie prezentacją daru rodziny malarki, w osobie Krystyny Jardel Havard, na rzecz fundacji, z nadzieją, że twórczość artystki zostanie zbadana i zaprezentowana w polskich galeriach. Celem Fundacji Polskiej Sztuki Emigracyjnej 1939-1989, jest prezentowanie w przyszłości całej kolekcji, na stałej ekspozycji.
Zofia Kobylińska Olszewska należy do tych twórców, których koleje wojennego losu przywiodły do Londynu, a poglądy polityczne nie pozwoliły zaakceptować zmian politycznych w powojennej Polsce. Życie artystki, naznaczone okrutnymi doświadczeniami dwóch obozów koncentracyjnych, w Oświęcimiu i Ravensbruk, zostało trwale okaleczone fizycznie i psychicznie. Nowe otoczenie przyjaznej, angielskiej rzeczywistości i odnalezienie rodziny było tym, co pozwoliło Jej na stopniową stabilizację. Niemałą rolę spełniła w tym względzie nieoczekiwana pomoc brytyjskiej filantropki Lady Sue Ryder, która poprzez swoją fundację wspierała tysiące ludzi – ofiar II wojny światowej. W okresie największych problemów zdrowotnych, które ujawniły się w latach 50 , artystka otrzymała wsparcie medyczne i opiekę Sue Ryder.
Twórczość Zofii Kobylińskiej Olszewskiej należy rozpatrywać w kategoriach sztuki, która jest rodzajem terapii duszy, ogromną potrzebą wypływającą z głębokich pokładów, dramatycznych emocji człowieka. Niewątpliwie, w początkowym okresie twórczości, ogromny wpływ na styl malarki miał Jej nauczyciel i mentor, profesor Marian Bohusz Szyszko, z którym prywatnie łączyła ją serdeczna przyjaźń. Pośród zachowanych obrazów, znajdujemy dwa portrety malarki, autorstwa profesora Bohusza Szyszki, oraz jego autoportret i martwą naturę z bukietem kwiatów dedykowanym malarce.
Lata 70, były dla Zofii Kobylińskiej Olszewskiej początkiem sukcesów wystawienniczych w Anglii, a następnie we Francji, w Niemczech, Szwajcarii. Jej obrazy pojawiały się w galeriach Londynu i wzbudzały zainteresowanie kolekcjonerów. Wzrastająca popularność wśród odbiorców i sukcesy wystawiennicze, skłoniły artystkę do kolejnych poszukiwań i rozwiązań, które proponowała sztuka nowoczesna. Kobylińska świetnie odnalazła się w tym, dotąd nieznanym dla niej świecie malarskiej syntezy, śmiało sprowadzając formy, do geometryzujących kształtów, płaskich barwnych plam. Jednak, dla Jej odbiorców, to co jest najistotniejsze w malarstwie Kobylińskiej, to wszechobecny spokój, klimat zastygłej w swej urodzie natury.
We wspomnieniach krewnej malarki, Krystyny Jardel Havard, Zofia Kobylińska Olszewska jawi się jako osoba obdarzona niezwykłą wrażliwością, często odwiedzająca londyńskie muzea, do których zawsze zabierała ze sobą młodszą kuzynkę, (cyt.) „Przez Zosię zaczęłam sie interesować malarstwem, a potem fotografiką. Byłyśmy bardzo bliskie sobie i zawsze były miedzy nami rozmowy o wystawach malarstwa, o technice w malarstwie z użyciem farb olejnych, pastelowych i akwarel. Żółty kolor był Jej ulubionym. Określała go jako ciepły znak duchowy, słońce, owoce i niebo o zachodzie słońca”.
W 2013 r., Fundacja Sue Ryder w Warszawie, wydała katalog prac malarskich zachowanych w rodzinie Zofii Kobylińskiej Olszewskiej, w opracowaniu i pod redakcją Henryki Milczanowskiej, z tekstem prof. dr hab. Jana Wiktora Sienkiewicza. Ze względu na niski nakład wydania, tekst przewodni został wydrukowany ponownie, w całości w niniejszym katalogu.
Henryka Milczanowska
Kurator wystawy
Najważniejsze wystawy: Londyn, POSK Gallery 1974, 1978, 1985 r.; Questor Theatre Gallery, 1981r.; Stuttgart, Niemcy, 1983r.; London: Drian Gallery,1986r.; Smith Galleries Covent Garden 1988r.; One One Nins Gallery 1990r.; St. Martin In The Field Gallery, 1990r.; Square Gallery Highgate, 1991r., Grove Gallery, 1992r.; Art Nova Gallery, Katowice, Polska 1992r.; Dom Polonii , Kraków, Polska 1992r.; London: Gruzelier Modern&Contemporary Art Gallery, 1992r.; POSK Gallery 1995r.
