You are currently viewing Alfred Hałasa

Edward Baran urodził się w 1934 roku w Lesku, na Podkarpaciu. W latach 1955 – 1961 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie: malarstwo u Artura Nachta – Samborskiego i tkaninę u Mieczysława Szymańskiego.
Artysta żyje i tworzy od wielu lat we Francji, do której wyemigrował w 1966 roku. Jest emerytowanym profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Angers, aktywnie działa w środowisku artystycznym regionu Dolnej Loary, swoje prace prezentował na wystawach organizowanych w liczących się muzeach i galeriach na całym świecie m. in. udział w wystawie Accrochage II w Centrum Pompidou, udział w ekspozycji Tapisserie vivante w prestiżowym Grand Palais w Paryżu, a także pokaz w Nowym Jorku.
W kraju rodzinnym, jego pierwsza wystawa indywidualna odbyła się w1991 r. w galerii Kordegarda w Warszawie. Kilka lat później w 1996 r. jego dzieła zostały pokazane w galerii Dwór Karwacjanów w Gorlicach. W 2000 r. Muzeum Historyczne w Sanoku urządziło mu wystawę, na której pokazano ponad sto jego prac z lat 1982 – 2000. Ten istotny zarówno jakościowo, jak i ilościowo pokaz zaprezentowany został następnie w Galerii Studio w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie i w Galerii BWA „Grodzka” w Lublinie.
Artysta zajmował się tkaniną unikatową, malarstwem, grafiką. Jednak to papier, stał się jego własnym, osobistym środkiem wyrazu, którego destrukcja, świadome niszczenie w procesie twórczym uwalnia i zarazem powołuje nowy obraz.
Edward Baran należy do grona tych artystów, dla których papier stanowi ideową podstawę twórczości i jest głównym tworzywem jego obrazów. Używając określenia „działanie w papierze”, mamy na myśli jego wewnętrzną strukturę jak również łączone za pomocą kleju warstwy, pomiędzy którymi artysta umieszcza sieć nici – szkielet utrzymujący obraz w określonym kształcie. Na wystawie pokazane są prace z lat 1970 – 2018, prezentujące najbardziej charakterystyczne fazy w twórczości Edwarda Barana. Oprócz obrazów, pojawiają się prace graficzne, gipsoryty na papierze japońskim. Artysta od końca lat 70, kiedy to porzucił tradycyjny sposób tworzenia obrazów, wzbogaca swoje działania, polegające na stopniowej, coraz głębszej ingerencji w samo tworzywo (papier), w którym te obrazy powstają.
Abstrakcyjna treść dzieł ma w sobie ogromny ładunek poetyckiej ekspresji, delikatności i piękna. Niektóre z nich działają jak iluzje optyczne, odbijając cienie, mnożą głębię papierowych form.

 

Henryka Milczanowska
kurator wystawy